«Χρειάστηκα πολλή δύναμη για να γαληνέψω τις τελευταίες στιγμές του πατέρα μου.
Πριν πεθάνει, το μόνο που είχε απομείνει ήταν η ειλικρίνεια και η γνησιότητα…
Έσκυψα και με φίλησε στο πρόσωπο. Του είπα ότι το πρόσωπό του είναι γαλήνιο και με κοίταξε με μάτια ορθάνοικτα, χαρίζοντάς μου όσα του είχαν απομείνει…
Μετά από λίγο έσβησε, γέμισε ο χώρος σιωπή.»
Σημειώσεις από παλιά συνεδρία με τον Α., από το αρχείο μου.
———–
Η ζωή μας τελικά έχει νόημα μέχρι την τελευταία μας πνοή…
Και το νόημα αυτής της πνοής μπορεί να μιλάει για πολλές γενιές μετά. Ευλογεί και διδάσκει.