Ο κορονοϊός αποτελεί μία πειρασμική προσβολή που μας κάνει δυνητικώς να αναθεωρήσουμε και οπωσδήποτε να αναστοχαστούμε τους τρόπους της σχέσης μας. Το καινούργιο που εισάγει είναι ότι η αγάπη μπορεί πλέον να εκφραστεί περισσότερο μέσα από την απουσία και την απομάκρυνση, ενώ, όλως αντιθέτως, η αδιαφορία για τον άλλο μέσα από την εγγύτητα και τη γειτνίαση. Το ερώτημα που τίθεται είναι αν μπορεί η αγάπη να επιζήσει αυτής της αντινομίας. Μπορεί ο αγαπών να συμβιβαστεί με την απομάκρυνση, με την έλλειψη σωματικής εγγύτητας με τον αγαπημένο;
