“Σ’ αυτόν τον κόσμο, που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει ν’ αναζητήσουμε τον άνθρωπο, όπου κι αν βρίσκεται.” (Γιώργος Σεφέρης)
Αγάπη και ευθύνη στα χρόνια του κορονοϊού.
Ο κορονοϊός αποτελεί μία πειρασμική προσβολή που μας κάνει δυνητικώς να αναθεωρήσουμε και οπωσδήποτε να αναστοχαστούμε τους τρόπους της σχέσης μας. Το καινούργιο που εισάγει είναι ότι η αγάπη μπορεί πλέον να εκφραστεί περισσότερο μέσα από την απουσία και την απομάκρυνση, ενώ, όλως αντιθέτως, η αδιαφορία για τον άλλο μέσα από την εγγύτητα και τη …
Συνεχίστε την ανάγνωση του “Αγάπη και ευθύνη στα χρόνια του κορονοϊού.”
Παγκόσμια Ημέρα Επιζώντων Αυτοκτονίας
Πριν λίγες μέρες ήταν η Παγκόσμια Ημέρα Επιζώντων Αυτοκτονίας (International Survivors of Suicide Loss Day). Σημειώνω τη σπουδαιότητα τέτοιων σημαντικών αφορμών προβληματισμού, γιατί στην πατρίδα μας παρόμοιες παγκόσμιες ημέρες περνούν έτσι απλά, όπως και τόσα άλλα και… ξεχνιούνται εύκολα. Η Παγκόσμια Ημέρα Επιζώντων Αυτοκτονίας αφορά άτομα που έχουν χάσει συγγενικό, φιλικό ή οικείο πρόσωπο από …
Συνεχίστε την ανάγνωση του “Παγκόσμια Ημέρα Επιζώντων Αυτοκτονίας”
Πόσες «ζωές» να χωρέσουν σε μία ζωή…;
«Σκέπτομαι τώρα πόσα δικά μου αποχωρίστηκα, με πόσα ξένα συνήθισα να ζω, χωρίς να ερωτηθώ» Κική Δημουλά Στην επίμονη αγωνία μας να αγαπηθούμε και να γίνουμε αποδεκτοί, υπάρχει τελικώς ο κίνδυνος να γίνουμε «οι άλλοι»… Πόσους ρόλους να αντέξει ο άνθρωπος…; Πόσες «ζωές» να χωρέσουν σε μία ζωή…;
Δε μπορούμε να αγαπήσουμε πραγματικά…
Δε μπορούμε να αγαπήσουμε πραγματικά, αν δεν έχουμε τη δυνατότητα να γνωρίσουμε τη δική μας αλήθεια, την αλήθεια για τον ίδιο μας τον εαυτό. Συχνά πετάμε μακριά το κλειδί της κατανόησης της δικής μας ζωής… και χάνουμε τη δυνατότητα της συν – ύπαρξης. Προσπαθούμε να συμπεριφερόμαστε στις σχέσεις μας «σαν να αγαπούσαμε». Αυτή όμως η …
Συνεχίστε την ανάγνωση του “Δε μπορούμε να αγαπήσουμε πραγματικά…”
Απόγνωση…
Ο χώρος της συνεδρίας, κατά τη διάρκεια της ψυχοθεραπευτικής διεργασίας, γεμίζει συχνά από συναισθήματα πόνου κι απόγνωσης, λόγω μίας απώλειας… Κάθε απώλεια μας κινητοποιεί. Η έλλειψη μας ταρακουνά υπαρξιακά. Μας ανασυγκροτεί. Η απώλεια, ως εξελικτική εμπειρία ύπαρξης, «παράγει» επιθυμία, ο πόνος εξελίσσεται σε ελπίδα, η θλίψη σε εμπιστοσύνη… Η δοκιμασία και η απόγνωση μας αποκαλύπτουν …
Τα χαρίσματα πηγάζουν από τις μαύρες σκιές της ζωής μας…
Στη ζωή περνάμε “γκρίζες” περιόδους, μας κυριεύει θλίψη, ματαίωση και βαθύς πόνος. Πλησιάζουμε την απόγνωση και την απελπισία. Μία αίσθηση βαθιάς απουσίας κυριαρχεί μέσα μας, αισθανόμαστε ότι όλοι, ακόμα κι ο Θεός, είναι απόντες. Στην ψυχοθεραπεία συναντάμε συχνά τέτοιες βαθιές υπαρξιακές στιγμές. Ο χώρος της συνεδρίας γεμίζει με πόνο, δάκρυα, φόβο, οργή… Κι όμως τα …
Συνεχίστε την ανάγνωση του “Τα χαρίσματα πηγάζουν από τις μαύρες σκιές της ζωής μας…”
Στην αγωνία μας να μην πονέσουμε και να μην πληγωθούμε, δεν προλαβαίνουμε να ζήσουμε…
Η ζωή συχνά επιβάλλει να πούμε ένα δύσκολο «αντίο». Να κλείσει ένας κύκλος ζωής, για να ανοίξει ένας επόμενος. Δύσκολη υπόθεση αυτό το «αντίο», με κρυμμένο και βαθύ πόνο. Αλλά απαραίτητο, για να προχωρήσει η ζωή. Δεν το τολμούμε όμως, καθώς δεν αναλαμβάνουμε την ευθύνη της ζωής μας. Κι αφήνουμε τις σχέσεις μας να παρακμάζουν… …
Πόσο έντονη ανάγκη έχουμε να αγαπηθούμε…
Πόσο έντονη ανάγκη έχουμε να αγαπηθούμε… Και στην προσπάθειά μας αυτή εγκαταλείπουμε τον εαυτό μας και καταλήγουμε να γίνουμε ο «άλλος»…
Γελάει καλύτερα… αυτός που έχει πονέσει πολύ στη ζωή του!
Γιατί αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή. Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους … Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ. … Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα… από Το Παράπονο του Οδυσσέα Ελύτη Η ψυχοθεραπευτική διεργασία δείχνει, πως δεν υπάρχουν δυνατοί άνθρωποι με εύκολο παρελθόν. …
Συνεχίστε την ανάγνωση του “Γελάει καλύτερα… αυτός που έχει πονέσει πολύ στη ζωή του!”