Πριν λίγες μέρες ήταν η Παγκόσμια Ημέρα Επιζώντων Αυτοκτονίας (International Survivors of Suicide Loss Day). Σημειώνω τη σπουδαιότητα τέτοιων σημαντικών αφορμών προβληματισμού, γιατί στην πατρίδα μας παρόμοιες παγκόσμιες ημέρες περνούν έτσι απλά, όπως και τόσα άλλα και… ξεχνιούνται εύκολα. Η Παγκόσμια Ημέρα Επιζώντων Αυτοκτονίας αφορά άτομα που έχουν χάσει συγγενικό, φιλικό ή οικείο πρόσωπο από …
Συνεχίστε την ανάγνωση του “Παγκόσμια Ημέρα Επιζώντων Αυτοκτονίας”
«Σκέπτομαι τώρα πόσα δικά μου αποχωρίστηκα, με πόσα ξένα συνήθισα να ζω, χωρίς να ερωτηθώ» Κική Δημουλά Στην επίμονη αγωνία μας να αγαπηθούμε και να γίνουμε αποδεκτοί, υπάρχει τελικώς ο κίνδυνος να γίνουμε «οι άλλοι»… Πόσους ρόλους να αντέξει ο άνθρωπος…; Πόσες «ζωές» να χωρέσουν σε μία ζωή…;
Δε μπορούμε να αγαπήσουμε πραγματικά, αν δεν έχουμε τη δυνατότητα να γνωρίσουμε τη δική μας αλήθεια, την αλήθεια για τον ίδιο μας τον εαυτό. Συχνά πετάμε μακριά το κλειδί της κατανόησης της δικής μας ζωής… και χάνουμε τη δυνατότητα της συν – ύπαρξης. Προσπαθούμε να συμπεριφερόμαστε στις σχέσεις μας «σαν να αγαπούσαμε». Αυτή όμως η …
Συνεχίστε την ανάγνωση του “Δε μπορούμε να αγαπήσουμε πραγματικά…”
Ο χώρος της συνεδρίας, κατά τη διάρκεια της ψυχοθεραπευτικής διεργασίας, γεμίζει συχνά από συναισθήματα πόνου κι απόγνωσης, λόγω μίας απώλειας… Κάθε απώλεια μας κινητοποιεί. Η έλλειψη μας ταρακουνά υπαρξιακά. Μας ανασυγκροτεί. Η απώλεια, ως εξελικτική εμπειρία ύπαρξης, «παράγει» επιθυμία, ο πόνος εξελίσσεται σε ελπίδα, η θλίψη σε εμπιστοσύνη… Η δοκιμασία και η απόγνωση μας αποκαλύπτουν …
Στη ζωή περνάμε “γκρίζες” περιόδους, μας κυριεύει θλίψη, ματαίωση και βαθύς πόνος. Πλησιάζουμε την απόγνωση και την απελπισία. Μία αίσθηση βαθιάς απουσίας κυριαρχεί μέσα μας, αισθανόμαστε ότι όλοι, ακόμα κι ο Θεός, είναι απόντες. Στην ψυχοθεραπεία συναντάμε συχνά τέτοιες βαθιές υπαρξιακές στιγμές. Ο χώρος της συνεδρίας γεμίζει με πόνο, δάκρυα, φόβο, οργή… Κι όμως τα …
Συνεχίστε την ανάγνωση του “Τα χαρίσματα πηγάζουν από τις μαύρες σκιές της ζωής μας…”
Η ζωή συχνά επιβάλλει να πούμε ένα δύσκολο «αντίο». Να κλείσει ένας κύκλος ζωής, για να ανοίξει ένας επόμενος. Δύσκολη υπόθεση αυτό το «αντίο», με κρυμμένο και βαθύ πόνο. Αλλά απαραίτητο, για να προχωρήσει η ζωή. Δεν το τολμούμε όμως, καθώς δεν αναλαμβάνουμε την ευθύνη της ζωής μας. Κι αφήνουμε τις σχέσεις μας να παρακμάζουν… …
Πόσο έντονη ανάγκη έχουμε να αγαπηθούμε… Και στην προσπάθειά μας αυτή εγκαταλείπουμε τον εαυτό μας και καταλήγουμε να γίνουμε ο «άλλος»…
Γιατί αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή. Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους … Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ. … Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα… από Το Παράπονο του Οδυσσέα Ελύτη Η ψυχοθεραπευτική διεργασία δείχνει, πως δεν υπάρχουν δυνατοί άνθρωποι με εύκολο παρελθόν. …
Συνεχίστε την ανάγνωση του “Γελάει καλύτερα… αυτός που έχει πονέσει πολύ στη ζωή του!”
…Μας έλεγαν θα νικήσετε, όταν εγκαταλείψετε τη ζωή σας. Εγκαταλείψαμε τη ζωή μας και βρήκαμε τη στάχτη… Μένει να ξαναβρούμε τη ζωή μας, τώρα που δεν έχουμε πια τίποτα… Γιώργος Σεφέρης, Τετράδιο γυμνασμάτων Για όσους έκαναν τη στεναχώρια τους αυτοάνοσο νόσημα. Για όσους αυτοπαγιδεύτηκαν, παραμένοντας στο αδιέξοδο περιθώριο. Για όσους θυσιάστηκαν ψυχολογικά, αλλά και …
Συνεχίστε την ανάγνωση του “Για όσους έκαναν τη στεναχώρια τους αυτοάνοσο νόσημα…”
«Να λες «Ναι!» στην ανάγκη, να μετουσιώνεις το αναπόφευγο σε δικιά σου λεύτερη βούληση – αυτός, ίσως, είναι ο μόνος ανθρώπινος δρόμος της λύτρωσης…» Νίκος Καζαντζάκης – Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά Πόσο λυτρωτικό αποδεικνύεται να ταξιδεύεις στη ζωή, κυνηγώντας τις επιθυμίες της ψυχής σου…
