“Αλλά κάτεχε ότι μονάχα κείνος που παλεύει το σκοτάδι μέσα του θα ‘χει μεθαύριο μερτικό δικό του στον ήλιο”
Άξιον Εστί (1959) – Οδυσσέας Ελύτης
Η ψυχοθεραπευτική διεργασία, μέσα από την προσωπική δυαδική σχέση του θεραπευτή με τον θεραπευόμενο, αγγίζει πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης.
Στην ψυχοθεραπεία διαπραγματευόμαστε έννοιες, όπως, η χαρά, η έλλειψη νοήματος στη ζωή, οι αναμνήσεις και οι εγγραφές από το παρελθόν, ο θάνατος, η μοναξιά, η απόγνωση, η ελευθερία, η φθορά, η αρρώστεια.
Τέτοιες βαθιές έννοιες είναι εγγενείς στη ζωή κάθε συνειδητού σκεπτόμενου ανθρώπου. Και κάθε ψυχοθεραπευτική προσπάθεια αναπόδραστα έρχεται αντιμέτωπη και οφείλει να διαχειριστεί τέτοια θεμελιακά ζητήματα.
Mε άλλα λόγια η ψυχοθεραπεία, μέσα από τις διασπάσεις της καθημερινής ζωής, αναγκαστικά έρχεται να αγγίξει υπαρξιακές πτυχές της ζωής.