Μια γυναίκα που κακοποιήθηκε σεξουαλικά, όταν ήταν παιδί, κι έχει μάθει να μη νιώθει πόνο -αρνούμενη την πραγματικότητα της παιδικής της ηλικίας- χρησιμοποιεί συχνά τις σχέσεις της με τους άντρες, το αλκοόλ, την επαγγελματική ανέλιξη… για να δραπετεύει από το παρελθόν. Αναζητά έντονες συγκινήσεις, προκειμένου να μη νιώθει την αφόρητη μοναξιά της εμπειρίας που έζησε, ως παιδί. Φοβάται αυτό το συναίσθημα περισσότερο από το θάνατο. Θα γλιτώσει από τη βασανιστική αυτή φυγή, μόνο αν κατανοήσει, ότι η επεξεργασία των παιδικών συναισθημάτων δε σκοτώνει, αλλά απελευθερώνει.
